Dr Alicja Klich-Rączka: kilka słów o opiece nad chorymi na otępienie

Opieka nad chorym na Alzheimera to ogromne wyzwanie i wysiłek, który najczęściej podejmują najbliżsi pacjenta. O czym powinni pamiętać? Zapraszamy do lektury wpisu dr med. Alicji Klich-Rączki na blogu StarsiRodzice.pl.

Jak wskazują wyniki badań, opieka nad pacjentem z otępieniem jest bardziej obciążająca niż nad chorym z nowotworem. Wymaga ogromnego wysiłku, empatii, cierpliwości. Niezwykle istotna jest ponadto wiedza na temat tego, jak należy pomagać choremu.
Ważne przy chorobie Alzheimera jest to, by pacjent pomimo różnych objawów jak najdłużej pozostawał aktywny. Nie ma takiego momentu, kiedy należy powiedzieć: choruje już pięć lat, zostawmy go spokojnie w łóżku. Oczywiście często rodzina ma dobre intencje, podejmując różne, niekoniecznie właściwe działania, np. by uchronić starszego człowieka przed zrobieniem sobie krzywdy na skutek upadku woli pozostawić go w łóżku. Mimo wszystko,  z wielu względów aktywność pacjentów z chorobą Alzheimera jest niezwykle istotna. Po pierwsze spędzanie całych dni w łóżku sprzyja powstaniu powikłań zakrzepowo-zatorowych. Zatorowość płuc to częsta przyczyna śmierci starszych pacjentów. Po drugie, ruch jest wskazany, bo zapobiega odleżynom, zanikom mięśniowym, przykurczom, odwapnieniu kości, a także, w efekcie,  nasilaniu się zaburzeń funkcji poznawczych.

Opiekunowie powinni także pamiętać, że starszy człowiek powinien dobrze się odżywiać i przyjmować co najmniej 1,5 litra płynów dziennie. Niestety często pacjenci z chorobą Alzheimera odmawiają przyjmowania jedzenia, a zwłaszcza picia. Niezależnie od tej choroby u osób starszych dochodzi do inwolucji ośrodka pragnienia: oznacza to, że nie chce im się pić, choć potrzeby mają takie same jak ludzie młodsi, a nawet większe, bo ich skóra przestaje być płaszczem ochronnym.

Kolejną istotną sprawą jest kwestia nadużywania leków. Człowiek starszy często nie artykułuje swoich potrzeb w sposób jednoznaczny, np. odczuwa jakiś niepokój czy dyskomfort, ale zamiast tego mówi: „boli mnie”. I wtedy przyjmuje albo otrzymuje od swojego opiekuna tabletkę. Zbyt częste stosowanie leków przeciwbólowych, nasennych i uspokajających to poważny błąd. Oczywiście nie chodzi o to, by w ogóle rezygnować z ich przyjmowania. Należy to jednak robić w wyjątkowych okolicznościach.

To zaledwie kilka zaleceń dla opiekunów pacjentów z otępieniem. Warto pamiętać, że każdą wątpliwość czy problem  trzeba skonsultować z lekarzem prowadzącym chorego.